Dziś jest

Gatunek torbacza z rodziny niełazowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Sarcophilus O średniej wielkości ciała, krępy, przysadzisty, z serdelkowatym ogonem, w którym magazynuje tłuszcz i z dużą głową, co zapewnia największą siłę zgryzu w stosunku do masy ciała wśród żyjących ssaków^. Wyjątkowo jak na torbacza ma przednie nogi dłuższe niż tylne. Długie wąsy czuciowe znajdują się na pysku i w kępce na czubku głowy. Ma jeden zestaw zębów rosnących powoli przez całe życie.

Jest największym drapieżnym torbaczem, a także padlinożercą. Charakterystycznym dla niego jest smród, gdy jest przestraszony, głośne wrzaski (stąd nazwa) i zawziętość w czasie pożywiania się. Osiąga prędkość 13 km/h. Spotykany we wszystkich środowiskach, ale najbardziej lubi lasy. Zanim wytępiono wilka workowatego żywił się przede wszystkim resztkami z tego, co upolował wilk. Zwierzę aktywne głównie w nocy – słuch jest jego dominującym zmysłem, posiada też bardzo czuły węch, ma natomiast trudności w dostrzeganiu nieruchomych obiektów. Na ogół samotnik. Średnia długość życia szacowana na 6 lat. Samica ma dobrze rozwiniętą torbę, młode (w liczbie ok. 4) rodzą się na początku australijskiej zimy.